miércoles, 4 de enero de 2017

¿Por qué te amo?

Mi corazón vivió entregado
al devenir de tus labios tristes,
al errante andar de tu querer
que nunca en mí, vio algún destino
y porque nunca fue porvenir
latió en vano tantas veces,
fue como sangre derramada
que entre llanto se hizo río.
Y me perdí en tus amores grises,
en tus dolores disfrazados
de quebranto y viejas penas,
me confundí con lo profundo
y tenebroso de tus años infelices,
con la historia irascible de cariño
que forjó tu cruel condena.
Me convertí en tus odios amados,
en tu incesante reprochar
por yo no ser lo que tú anhelas,
me convertí en todo lo que fuera
equivocado
y no fui más que aquel romance
que en penumbras, te espera.
¿Por qué te amo, entonces?
¿por qué deseo ser eso que tú
nunca deseas?
¿por qué me agobio tanto al aceptar
lo que mi tonto sentir dice?
¡Por qué te amo, amor mío¡
si para ti yo soy la nada; una planicie,
Quizá te amo, porque en la nada,
sólo tu amor es lo que queda.

Diego

Author & Editor

Has laoreet percipitur ad. Vide interesset in mei, no his legimus verterem. Et nostrum imperdiet appellantur usu, mnesarchum referrentur id vim.

0 comentarios:

Publicar un comentario

 
biz.